Chedvah!

Wielkanocny stół w świetle poranka...
Olśniewający bielą obrusa, pełen żywych barw, zieleniacy się bukszpanem, feerią pisanek, żłoto żółty jak kurczątka i żonkile. Nic nie zostaje z wyciszonego bożonarodzeniowego oczekiwania. Ten stół aż krzyczy:
Alleluja! Rezurectione! Gaudeamus!

Radość i nadzieja wielkanocnego przesłania, radości, nadziei, odrodzenia oby nam towarzyszyła przez codzienność!!!

Na przedwiośniu

Rzadko i mało kto używa tego określenia...
Przedwiośnie

Być może dlatego, że ostatnimi laty nasze zimy mało przypominały zimy i wiosna przychodziła niemal niezauważalnie. Z marszu niejako ;)

Ten rok, podobnie jak poprzedni, przypomniał mi zimę. Taką, jaka cieszyłam się jako dziecko. Śnieżną, mroźną, jasną od błękitu w pogodne dni i migotliwą w blasku księżyca. Zima jak to ona, ma to do siebie, że mija. Jak wszystko zresztą, o czym w mojej zielarskiej pracy dowodnie przekonuję się co rok!
I teraz, z tej mijającej zimy, wynurzyło mi się to zapomniane słówko.
Przedwiośnie.

Przedwiosenny czas jest kłopotliwy. Mokro, chlapa, jeszcze zimno, nie zachęca do spacerów. Obfituje w przeziębienia, katary. Nie bardzo też jest jeszcze czego szukać dla zielarza... Z czego się tu cieszyć?
A jednak ptaki nawołują już radośnie, gawrony zaczynają krzataninę wśród gniazd, z każdym mokrym i chłodnym dniem dłużej jest jasno... Czas przebudzenia, czas powrotów.
Przedwiośnie. Jak miło je powitać :)